با هر نفس پر می‏زنم
دور سر ِ اباالفضل
تا به ابد دل داده‏ام
به مادر ِ اباالفضل

هر جا برات گریه کنم
بهشته یا اباالفضل
زهرا به روی قلب ِ من
نوشته یا اباالفضل

تموم افتخارم اینه
مادر ِتو منو می‏بینه
داد می‏زنم به روز محشر :
شفیع من ام‏البنینه

از مادرت امّ‏بنین
هر چی می‏خوام می‏گیرم
هر شب اینو می‏خوام ازش :
یه روز برات بمیرم

ذکر شما دوای درداس
اسم شما شبیه زهراس
تپش تپش دلم می‏خونه :
سیدتی ! یا امّ عباس !

از عشق عباسِت ، بی‏بی !
دلم آروم نمیشه
مولاتنا ! امّ‏بنین !
ذکر لبم همیشه

تو آسمون پر ستاره
ابر ِ دلم همش می‏باره
دلم به دست مادر تو 
شبیه مشک ِ پاره پاره

در بین طوفان بلا
دست تو تکیه‏گاهم
وقتی که یا زهرا می‏گم 
تو می‏کنی نگاهم

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایة العباس در دست خداست

ثابت بن صفیه روایت میکند :

روزی نگاه امام سجاد علیه السلام به عبیدالله ، فرزند حضرت عباس علیه‌السلام افتاد، بی اختیار اشک از چشمانش جاری شد، سپس فرمود : " هیچ روزی بر رسول الله صلی الله علیه و آله سخت تر از روز احد نبود؛ در آن روز عمویش حضرت حمزه شیر خدا و شیر رسول خدا کشته شد و بعد از آن هیچ روز بر رسول خدا سخت تر از روز جنگ موته نبود که در آن روز پسر عمویش جعفر طیار کشته شد . "

سپس فرمودند : " هیچ روزی سخت تر از روز شهادت حسین علیه‌السلام نبود، سی هزار نفر از دشمن که می‌پنداشتند از امت اسلام هستند او را احاطه کردند و در ریختن خون او به خدا تقرب می‌جستند، به نصیحت امام گوش نکردند و از روی ظلم و دشمنی آن حضرت را کشتند. " آنگاه ادامه دادند :

" رَحمَ الله ُ العباس ، فَلَقد آثَرَ و اُبلی َ و فَدّی َ اخاه ُ بنفسه ِ حتّی قَطعتَ یداه ، ........... "

" خداوند رحمت کند عباس را ؛ او ایثار کرد و دچار مصائب و امتحانات بزرگ گردید و جانش را فدای برادرش حسین کرد، تا آنجا که دست‌هایش در این راه قطع گردید، خداوند به جای آن دو دست، دو بال به او عنایت کرد که در بهشت همراه فرشتگان پرواز می کند؛ چنانکه خداوند به جعفر بن ابی طالب نیز دو بال عنایت کرد که در بهشت به پرواز در آید. "

آنگاه حضرت امام سجاد علیه‌السلام این جمله را در شان حضرت عباس فرمودند :

" وَ إنّ للعبّاس عندالله عزّ و َ جلّ مَنزلة ٌ یَغبطهُ بها جمیع الشّهداء یوم القیامة "

" برای عباس در پیشگاه خداوند بزرگ ، مقامی بس ارجمند است که همه‌ی شهیدان در روز قیامت به آن مقام حسرت می‌برند. "

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایة العباس در دست خداست

فرمودند :

هرگاه آب می‏نوشی
به یاد لب تشنه‏ی امام حسین بگو:

السلامُ علیکَ یا أبا عَبدِالله‏الحُسین

اما
این روزها که آب می‏بینی و نمی نوشی بگو:

السلامُ علیکَ یا اباالفضلِ العَبّاس

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایة العباس در دست خداست

همانطور که همه می دانیم در متن زیارت آن حضرت ، که از حضرت امام صادق علیه السلام وارد شده آمده است :

" السّلام ُ علیک َ ایّها العبد الصّالح "

سلام بر تو ای عبد صالح .

حضرت عباس علیه السلام هم " عبد " خداوند بودند و هم " صالح " و خالص بودند . در عبودیت و بندگی او شکی نبود ، نه تنها درنماز و امور عبادی ، که در همه امور بنده ی مطیع خداوند بودند .

در کودکی  پدرش  او  را  در دامــــــــــــان  نشاند  و بدو  فرمـود :

بــــــگو :  «  یک  »

گفت  :  «  یک  »

فرمـود  :  «  بگو  دو  »

حضرت ابـا الفضـــل ( س ) امتناع  ورزیدند و فرمودند :

" أستَحیی أن أقول َ باللّسان ِ الّذی قلت ُ واحدا ً ، أقولُ إثنان "

«  شرم  می کنم  به  زبانی  که یک  گفته ام  دو  بگویم . ( و از دایره ی یکتایی خدا خارج گردم .) »

فَقبّلَ علیٌ عینیه ِ

علی علیه السلام دو چشمان عباس را بوسید . همان چشمان نافذی که طلعت یکتایی خدا را در همه چیز می نگرد و حقیقت بین است و مظهر عشق به خداست .

نور دل حیدر ست و شمع شهیدان     مظهر حق ست نور روی ابا الفضل

حضرت عباس در روز عاشورا برادرانش را جلوتر از خود به میدان فرستاد ، تا به فیض شهادت نائل گردند و جهاد آنها را به حساب خدا بگذارد و از تحمل داغ آنها ثواب ببرد . او به برادرش عبدالله فرمود :

" تَقدّم یا أخی ! حتّی أراک قتیلا و احتسـِـبـُـک "

برادرم ! پیش از من به میدان بشتاب تا تو را کشته بنگرم و داغ مصیبت تو را به حساب خدا نهاده و به پاداش آن برسم .

از امام حسین علیه‏السلام سوال شد :

 دوست بهتر است یا برادر ؟

ایشان به عباس علیه‏السلام اشاره کردند و فرمودند:

دوستی که برادر باشد

یوسفم از یوسفان دل می برد
نی که از کل جهان دل میبرد

یوسفی شیرین دهن با  ناز و شور
عشوه گر ، طناز ، دلبر غرق نور

گر بگویم  من ز حسن یار خویش
خود رقیبی ساختم  در کار خویش

سایه  لطفش ندارد انتها
قامتی دارد از اینجا  تا خدا

 رفع الله رایةالعباس(ع)