حضرت ولی عصر عجل‏الله تعالی فرجه‏الشریف در زیارت ناحیه، حضرت عباس علیه‏السلام را "مُواسی" خوانده‏است .

ایشان فرمودند :

" السّلام ُ علی العباس بن أمیر المؤمنین المواسی أخاهُ بنفسه الآخذُ بغَده ِ من أمسه ِ الفادی لهُ الواقی "

 سلام بر عباس فرزند امیر مؤمنان که جانش را در راه یاری و غمخواری برادرش تقدیم نمود، دنیایش را برای تحصیل آخرت صرف کرد و جانش را برای حفاظت برادرش فدا نمود. 

هم‏چنین در زیارت‏نامه‏ی حضرت عباس در روز عرفه هم این جمله آمده‏است :

" اشهد لقد نصحت لله و لرسوله و لاخیک فَنعمَ الأخ ُ  المَواسی "

شهادت مى‏دهم که خیرخواهى کردى هم براى دین خدا هم براى فرستاده‏ او و هم براى برادرت، پس تو چه نیکو برادرى هستى که مواسات کردى.

مواسی از مواسات و به معنی بریدن می‏باشد و در نتیجه به معنی شدت دل‏بستگی به چیزی است که از همه چیز ببرّد و به آن چیز دل ببندد و همه‏ی هستی خود را فدا کند.

عباس علیه السلام در پیشگاه حضرت ابا عبدالله چنین بود. برادری، هم‏یاری و پیوند پرمحبت و تنگاتنگ او با امام هم‏چون پیوند عاشقی حقیقی به معشوق خود بود.

 گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایة العباس در دست خداست

از دیگر القاب حضرت عباس علیه السلام ، " المستجار " می باشد . مستجار به معنی پناهگاه ست . شاعر معروف و فهیم و مخلص اهل بیت " شیخ محمد رضا ا ُزری " در شأن و مقام حضرت عباس قصیده ای سرود که در منتخب التواریخ ذکر شده است . هنگامی که مصرع زیر را سرود :

یومٌ أبو الفَضل ِ إستَجارَ به ِ الهُدی

روز عاشورا روزی ست که حسین علیه السلام ، مخزن هدایت ، به عباس پناه برد .

سپس  صحت این مطلب را در نظر خود بعید شمرد که امام حسین علیه السلام به او پناه برده باشد  و شاید این سخن مورد قبول امام حسین قرار نگیرد . شب در عالم خواب امام حسین علیه السلام به او فرمود : " آنچه را گفته ای صحیح ست ، من به برادرم پناهنده شدم ، مصرع دوم شعر را با این جمله کامل کن :

وَ الشمسُ من کَدر ِ العَجاج ِ لثامُها

در آن هنگام که ( بر اثر حمله ها و در گیری و گرد و غبار ) بین آسمان و زمین تیره و تار شد ه بود ؛ به طوری که نقاب گرد و غبار جلوی نور خورشید را گرفته بود و هوا را تاریک نموده بود .

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایة العباس در دست خداست

مولف « خصائص‏العباسیة » ، مرحوم شیخ محمد ابراهیم کلباسی نجفی در مقدمه‏ی همین کتاب آورده‏اند :

چنان‏چه قلعه‏ی نبوت را بابی‏ست ، قلعه‏ی ولایت را نیز بابی باشد .

أنا مَدینةُ العلم  ِ وَ عَلیٌ بابُها

و هرکس که بخواهد وارد قلعه‏ی ولایت و مودت ِ آل عصمت شود باید از باب ِ آن وارد شود و آن ،

بابُ‏الحوائج و بابُ قاضیُ‏الحاجات ِ للناس أبی‏الفَضل ِالعَباس ِبن أمیرالمؤمنین علی‏بن‏أبی‏طالب است .

چنان‏چه قبول ِ ولایت ِ أمیرالمؤمنین باب ِ نبوت‏ست ؛

و همان‏گونه که علی‏بن أبی‏طالب باب ِ نبوت‏ست

عباس‏بن‏علی نیز باب ِ ولایت‏ می‏باشد .

وَاتُو البُیوتَ مِن أبوابها

گرچه شهر ولایت را باب‏های دیگر نیز باشد

اما این در أوسَع و أیسَر و أسهَل ابواب است .

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایة العباس در دست خداست