در متن زیارت آن حضرت ، که از حضرت امام صادق علیه السلام وارد شده آمده است : " السّلام ُ علیک َ ایّها العبد الصّالح " سلام بر تو ای عبد صالح . حضرت عباس علیه السلام هم " عبد " خداوند بودند و هم " صالح " و خالص بودند . در عبودیت و بندگی او شکی نبود ، نه تنها درنماز و امور عبادی ، که در همه امور بنده ی مطیع خداوند بودند .

در کودکی  پدرش  او  را  در دامــــــــــــان  نشاند  و بدو  فرمـود :

بــــــگو :  «  یک  »

گفت  :  «  یک  »

فرمـود  :  «  بگو  دو  »

حضرت ابـا الفضـــل ( س ) امتناع  ورزیدند و فرمودند :

" أستَحیی أن أقول َ باللّسان ِ الّذی قلت ُ واحدا ً ، أقولُ إثنان "

«  شرم  می کنم  به  زبانی  که یک  گفته ام  دو  بگویم . ( و از دایره ی یکتایی خدا خارج گردم .) »

فَقبّلَ علیٌ عینیه ِ

علی علیه السلام دو چشمان عباس را بوسید .همان چشمان نافذی که طلعت یکتایی خدا را در همه چیز می نگرد و حقیقت بین است و مظهر عشق به خداست .

نور دل حیدر ست و شمع شهیدان     مظهر حق ست نور روی ابا الفضل

حضرت عباس در روز عاشورا برادرانش را جلوتر از خود به میدان فرستاد ، تا به فیض شهادت نائل گردند و جهاد آنها را به حساب خدا بگذارد و از تحمل داغ آنها ثواب ببرد . او به برادرش عبدالله فرمود :

" تَقدّم یا أخی ! حتّی أراک قتیلا و احتسـِـبـُـک "

برادرم ! پیش از من به میدان بشتاب تا تو را کشته بنگرم و داغ مصیبت تو را به حساب خدا نهاده و به پاداش آن برسم .

از آنجایی که حضرت عباس علیه السلام ، بر اثر فداکاری ها ، اخلاص ، ایثار و دیگر خصال عظیم انسانی در پیشگاه حضرت حق ، دارای مقام بسیار والا و ارجمند و آبروی مخصوص گردیدند ، توسل به ذیل عنایت آن حضرت ، موجب روا شدن حاجات است . چرا که پذیرش شفاعت ایشان در درگاه حضرت حق ، قطعی هست و هم چنین بسیار زیاد به تجربه رسیده که نذر برای آن حضرت و مادر بزرگوارشان خانم امّ البنین سلام الله علیها و توسل به ایشان ، حاجتمندان را به مقصود می رساند .

بعضی از علماء ، گفته اند که واژه ی عباس بر اساس حروف ابجد برابر با 133 هست ، بعد ار نماز روز جمعه ، اگر 133 بار با عبارت زیر به حضرت عباس متوسل شوید ، به امید خدا حاجت روا خواهید شد :

" یا کاشفَ الکرب ِ عَن وَجه ِ الحسین ِ ، إکشف کربی بحقّ أخیک َ الحُسین ِ "

ای که اندوه را از چهره ی حسین برطرف ساختی ، اندوه مرا به حق برادرت حسین علیه السلام ، بر طرف ساز .

در گه والای تو در نشأتین                  هست در رحمت و باب الحسین

هر که به دردی و غمی شد دچار        گوید اگر یکصد و سی وسه بار

ای علم افراخته در عالمین !              " إکشف یا کاشف کرب الحسین "

از کرم و جود جوابش دهی                تشنه اگر آمده آبش دهی

یکی از القاب حضرت عباس علیه السلام ، " المستجار " می باشد . مستجار به معنی پناهگاه ست . شاعر معروف و فهیم و مخلص اهل بیت " شیخ محمد رضا ا ُزری " در شأن و مقام حضرت عباس قصیده ای سرود که در منتخب التواریخ ذکر شده است . هنگامی که مصرع زیر را سرود :

یومٌ أبو الفَضل ِ إستَجارَ به ِ الهُدی

روز عاشورا روزی ست که حسین علیه السلام ، مخزن هدایت ، به عباس پناه برد .

سپس  صحت این مطلب را در نظر خود بعید شمرد که امام حسین علیه السلام به او پناه برده باشد  و شاید این سخن مورد قبول امام حسین قرار نگیرد . شب در عالم خواب امام حسین علیه السلام به او فرمود : " آنچه را گفته ای صحیح ست ، من به برادرم پناهنده شدم ، مصرع دوم شعر را با این جمله کامل کن :

وَ الشمسُ من کَدر ِ العَجاج ِ لثامُها

در آن هنگام که ( بر اثر حمله ها و در گیری و گرد و غبار ) بین آسمان و زمین تیره و تار شد ه بود ؛ به طوری که نقاب گرد و غبار جلوی نور خورشید را گرفته بود و هوا را تاریک نموده بود .

                                                   یاحضرت عباس ! دلم را دریاب