حضرت ولی عصر عجل‏الله تعالی فرجه‏الشریف در زیارت ناحیه، حضرت عباس علیه‏السلام را "مُواسی" خوانده‏است .

ایشان فرمودند :

" السّلام ُ علی العباس بن أمیر المؤمنین المواسی أخاهُ بنفسه الآخذُ بغَده ِ من أمسه ِ الفادی لهُ الواقی "

 سلام بر عباس فرزند امیر مؤمنان که جانش را در راه یاری و غمخواری برادرش تقدیم نمود، دنیایش را برای تحصیل آخرت صرف کرد و جانش را برای حفاظت برادرش فدا نمود. 

هم‏چنین در زیارت‏نامه‏ی حضرت عباس در روز عرفه هم این جمله آمده‏است :

" اشهد لقد نصحت لله و لرسوله و لاخیک فَنعمَ الأخ ُ  المَواسی "

شهادت مى‏دهم که خیرخواهى کردى هم براى دین خدا هم براى فرستاده‏ او و هم براى برادرت، پس تو چه نیکو برادرى هستى که مواسات کردى.

مواسی از مواسات و به معنی بریدن می‏باشد و در نتیجه به معنی شدت دل‏بستگی به چیزی است که از همه چیز ببرّد و به آن چیز دل ببندد و همه‏ی هستی خود را فدا کند.

عباس علیه السلام در پیشگاه حضرت ابا عبدالله چنین بود. برادری، هم‏یاری و پیوند پرمحبت و تنگاتنگ او با امام هم‏چون پیوند عاشقی حقیقی به معشوق خود بود.

 گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایة العباس در دست خداست