اگر چه در طول تاریخ می بینیم کسانی را که به توفیق عظمای شهادت نائل شدند ، اما در این بین حضرت عباس از آن افرادی ست که به راستی و حقیقتا حائز این مقام والا شدند و در میان همه ی شهیدان ارج و قرب ویژه ای دارند . چنانچه حضرت امام سجاد علیه السلام می فرمایند که : " او در قیامت دارای مقامی خواهد بود که همه ی شهیدان از مقام او حسرت می برند . "

نویسنده ی کتاب « کامل الزیارة » آورده که : " او ( عباس ) کسی ست که دست هایش زودتر از او شهید شدند . " فراموش نمی کنم که حدود سال 1340 شمسی سعادت شرفیابی به حرم حضرت عباس را پیدا کردم . دیدم که بر فراز گنبد طلاییش پرچم سرخی نصب شده است که روی آن نوشته شده " یا هضیم " . پرسیدم معنی این واژه چیست ؟ گفتند : هضیم یعنی درهم ریخته و مخلوط ؛ و این به واسطه ی سنگینی و شدت ضربه عمود آهنینی ست که بر سر مبارکش وارد شد .

چون اختران مهر ، ز هر سو به نیزه شد          دانی چگونه آن سر مه رو به نیزه شد ؟

از بس شکاف زخم عمودش عمیق بود           تنها سری بُوَد که ز پهلو ، به نیزه شد