یک فروغ ِ رخ ِ ساقی‏ست که در جام افتاد
صوفی از خنده‏ی می در طمع خام افتاد

صوفی خام ِ توام در طمع جام ِ توام
هر که سرمست ِ تو شد نیک سرانجام افتاد

ساقی تشنه لبانید و جهان مست ِ شماست
گرچه بی‏دست ، زمام ِ دو جهان دست ِ شماست

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایةالعباس در دست ِ خداست