در متن زیارت آن حضرت ، که از حضرت امام صادق علیه السلام وارد شده آمده است : " السّلام ُ علیک َ ایّها العبد الصّالح " سلام بر تو ای عبد صالح . حضرت عباس علیه السلام هم " عبد " خداوند بودند و هم " صالح " و خالص بودند . در عبودیت و بندگی او شکی نبود ، نه تنها درنماز و امور عبادی ، که در همه امور بنده ی مطیع خداوند بودند .

در کودکی  پدرش  او  را  در دامــــــــــــان  نشاند  و بدو  فرمـود :

بــــــگو :  «  یک  »

گفت  :  «  یک  »

فرمـود  :  «  بگو  دو  »

حضرت ابـا الفضـــل ( س ) امتناع  ورزیدند و فرمودند :

" أستَحیی أن أقول َ باللّسان ِ الّذی قلت ُ واحدا ً ، أقولُ إثنان "

«  شرم  می کنم  به  زبانی  که یک  گفته ام  دو  بگویم . ( و از دایره ی یکتایی خدا خارج گردم .) »

فَقبّلَ علیٌ عینیه ِ

علی علیه السلام دو چشمان عباس را بوسید .همان چشمان نافذی که طلعت یکتایی خدا را در همه چیز می نگرد و حقیقت بین است و مظهر عشق به خداست .

نور دل حیدر ست و شمع شهیدان     مظهر حق ست نور روی ابا الفضل

حضرت عباس در روز عاشورا برادرانش را جلوتر از خود به میدان فرستاد ، تا به فیض شهادت نائل گردند و جهاد آنها را به حساب خدا بگذارد و از تحمل داغ آنها ثواب ببرد . او به برادرش عبدالله فرمود :

" تَقدّم یا أخی ! حتّی أراک قتیلا و احتسـِـبـُـک "

برادرم ! پیش از من به میدان بشتاب تا تو را کشته بنگرم و داغ مصیبت تو را به حساب خدا نهاده و به پاداش آن برسم .