یوسفم از یوسفان دل می برد
نی که از کل جهان دل میبرد

یوسفی شیرین دهن با  ناز و شور
عشوه گر ، طناز ، دلبر غرق نور

گر بگویم  من ز حسن یار خویش
خود رقیبی ساختم  در کار خویش

سایه  لطفش ندارد انتها
قامتی دارد از اینجا  تا خدا

 رفع الله رایةالعباس(ع)