به نام خدای اباالفضل

اول دفتر عشق 

 نقش نام ابا الفضل

 می زنم از سر عشق

 می ز جام ابا الفضل 

می دونم که دل خیلیا تون برا کربلا پر می کشه ....

شاید مثل منی که این حرف رو می زنه ، خودش خیلی نفهمه که چرا ؟

اما به یقین اونهایی که کربلا مشرف شدن ، حتما درک می کنن ؟

 حکم ازلی این بود که هر دلی به عشقی زنده باشه ...

و اصلا هر دلی که عاشق نیست گل هست و دل نیست .

و خدایی توی همه عشقها ، این عشق ابالفضله که دلها رو یه جور دیگه می سوزونه ....

با وجود گذر چهارده چشمه از چشمه های قرون و اعصار متمادی ، و محو و ناپدید شدن اونها ، هنوز حتی یک حرف از حروف نام زیبا و بلند آوازه ی « ابا الفضل » حتی کمرنگ هم نشده ، چه برسه به اینکه بخواد محو بشه ....

 قمر بنی هاشم ، سردار کربلا ، ساقی دشت نینوا ، علمدار سپاه ثارالله ، قهرمان نامی عاشورا ، انسان بی مانند و شخصیت والاقدری هستن که پس از حضرت « اباعبدالله » در دانش و بینش از همه پیشتاز تر ، در اطاعت و عبادت از دیگران ممتازتر ، در شجاعت و شهامت از همه سلحشورتر و در دفاع از حریم آل الله از همه پرشور تر بودند .

عباس ! رخ تو ماه نوخاسته شد
از جلوه ی تو ، رونق مه کاسته شد
از پرده در آمدی و گفتی که : حسین ،
گل بود و به سبزه نیز آراسته شد

* * * * *

در چشم کسی که روشن است ار احساس
زیبایی نسترن ، فریبایی یاس
لبخند ستاره ها ، درخشیدن ماه
زیباست ولی نه چون جمال عباس

* * * * *

عباس ، لبت ساغری از کوثر داشت
رخسار تو ، زیبایی پیغمبر داشت
پیشانی تو مـُــهر تولای حسین
بازوی تو ، رنگ بوسه ی حیدر داشت

یا حضرت عباس ! دلم را دریاب ....