نوشتن از قصه ی غصه های مادر ، دلی می طلبه به وسعت روح بلند مادر .

دلی به غایت معرفت مادر ، به اندازه حزنی که او رو شب و روز به گریه وا می داشت ، گریه ای که امان مردم یک شهر رو به ستوه آورد .

همه گفتند یا شب گریه کن ، یا روز زهرا

سر قبر عمویم رفتم از دل عقده وا کردم

هر کسی روایت جانسوز مادر رو ازهمون منظری که می بینه و به اندازه تاب دلش و تا اونجا که قلمش مَحرم هست بیان می کنه .

وقتی  به ورق ورق زندگی مادر نگاه می کنی ، می بینی و می فهمی که چرا زهرای هجده ساله از خداوند طلب مرگ میکنه :

یا إلهی ! عجّل وفاتی سریعا ً

من که مسیح عالمم

عقده گشای هر غمم

زندگی آورد دمم

مرگ خود ارزو کنم

عزیزانم کنار بسترم آمین می گفتند

ولی دیدند من از بهر مرگ خود دعا کردم

 و تعجبی هم نمی کنی چرایی دعای مادر رو .........

که تمامی رنج و محنتی که مادر رو مبتلا کرده بود ، دل مادر مظلوم ما رو به تنگ آورده بود .

نفسی عَلی ز َفراتها مَحبوسَة

یا لَیتها خَرَجَت مَعَ الزفرات

از بس که غم به روی غم و درد پشت درد

راه برون شدن ز دلم نیست آه را ................

غم غریبی و درد و شهادت مادر

حقیقتی ست که در باورم نمی گنجد

هزار بار هم که دوره می کنمش

به جز نشان کبودی به دفترم نمی گنجد

حکایت در و دیوار و محسن و پهلو

درون سینه ی غم پرورم نمی گنجد

دریغ و درد که حتی به قدر خاطره ای

نشان قبر تو در خاطرم نمی گنجد

ازین دل دلتنگ هم به تنگ آمده ام

که از نهایت غم تو ، در برم نمی گنجد

برای خاطر این خسته دل دعایی کن

که جز هوای بقیع تو در سرم نمی گنجد

غم کبودی بازو و  پهلوی شکسته تو

حکایتی ست که در باورم نمی گنجد

*******

روزهای شهادت مادر بزرگوار اهل بیت علیهم السلام

حضرت خیرالنساء ، فاطمه سلام الله علیها رو تسلیت عرض می کنم .

التماس دعا

یا زینب !

دفاع ، تو

صبر ، تو

احساس ، تو

*

حسین تو

حسن ، تو

عباس ، تو

میلاد اسوه صبر و صلابت

دختر علی و زهرا

نائبه ی چهار امام همام

عمه بزرگوار سادات

تجلی صبر الهی

زینب سلام الله علیها

مبارک

ایام تون خوش و خرم

التماس دعا

* * *

گر چه خود پرچم به دوش  کربلاست

رایة العباس در دست خداست

عباس ! دلی که پای بست تو بوَد

مشتاق لقای حق پرست تو بوَد !

امروز چه کرده ای ؟ که فردا  « زهرا »

اسباب شفاعتش ، به « دست » تو بوَد !!

چشم بر هم زدنی ، ایام فاطمیه هم از راه می رسه ؛

روزها می گذره که مادر ، سینه ی مجروح و بازوان نیلگونش رو از دلبندانش مخفی میکنه !!

اما دیری نمی گذره که همه چیز آشکار میشه .....

لیلای علی در مقابل چشمانش پر پر که نه ، آب میشه و آماده میشه برای پرواز ...

و اما من و شما !

چقدر دل هامون آماده شده برای فاطمیه ؟؟؟؟؟؟

از آقامون ، مولامون عباس ، کمک بخواهیم ......

همون آقایی که فردای محشر دستان بریده ش ، کافیه تا قیامتی به پا کنه !

خورشید امید !

سیدی !

یا عباس !

نام تو ، دستان تو !

کلید حل مشکل ها شد ..........

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست

رایة العَبّاس در دست خداست