اضطراب همه ی وجودم رو گرفته بود

خطر بزرگی تهدیدم می کرد

با همه ی وجود می ترسیدم

دنبال یه راهی بودم که چاره ی کارم باشه

هیچ راهی به ذهنم نمی رسید

هیچ ......

.

.

.

نمی دونستم چه کاری باید کرد

ناگهان لب هام به حرکت اومد

اسمش که بر زبونم جاری شد

مثل آتشی که بر آب می ریزه ، همه ترسی که وجودم رو فرا گرفته بود ، فراری شد

" یا ابا الفضل "

.

" یا غیرت الله "

دیگه تموم شده بود

حس شیرینی به دلم نشست

اونقدر صداش کردم  که انگار اومده بود

مطمئن نیستم ، ولی حتما صدای طنین قدم هاش بود که منو به خودم آورد

همون گام هایی که آرامش و قرار دل " زینب " بود

چشم هام رو باز کردم !

نبود ...

خیلی دلم سوخت .

بیشتر که به خودم اومدم دیدم هنوز زیر لب دارم صداش می کنم :

    " یا غیرت الله "

               " یا غیرت الله "

                            " یا ابا الفضل "

 نام تو ، چراغ روشن دل ها شد

عکس تو ، ستاره شمایل ها شد

خورشید امید ، " سیدی یا عباس ! "

مهر تو ، کلید حل مشکل ها شد

- - - - - - - -

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست

" رایة العبــاس " در دست خداست

به نام خدای اباالفضل

اول دفتر عشق 

 نقش نام ابا الفضل

 می زنم از سر عشق

 می ز جام ابا الفضل 

می دونم که دل خیلیا تون برا کربلا پر می کشه ....

شاید مثل منی که این حرف رو می زنه ، خودش خیلی نفهمه که چرا ؟

اما به یقین اونهایی که کربلا مشرف شدن ، حتما درک می کنن ؟

 حکم ازلی این بود که هر دلی به عشقی زنده باشه ...

و اصلا هر دلی که عاشق نیست گل هست و دل نیست .

و خدایی توی همه عشقها ، این عشق ابالفضله که دلها رو یه جور دیگه می سوزونه ....

با وجود گذر چهارده چشمه از چشمه های قرون و اعصار متمادی ، و محو و ناپدید شدن اونها ، هنوز حتی یک حرف از حروف نام زیبا و بلند آوازه ی « ابا الفضل » حتی کمرنگ هم نشده ، چه برسه به اینکه بخواد محو بشه ....

 قمر بنی هاشم ، سردار کربلا ، ساقی دشت نینوا ، علمدار سپاه ثارالله ، قهرمان نامی عاشورا ، انسان بی مانند و شخصیت والاقدری هستن که پس از حضرت « اباعبدالله » در دانش و بینش از همه پیشتاز تر ، در اطاعت و عبادت از دیگران ممتازتر ، در شجاعت و شهامت از همه سلحشورتر و در دفاع از حریم آل الله از همه پرشور تر بودند .

عباس ! رخ تو ماه نوخاسته شد
از جلوه ی تو ، رونق مه کاسته شد
از پرده در آمدی و گفتی که : حسین ،
گل بود و به سبزه نیز آراسته شد

* * * * *

در چشم کسی که روشن است ار احساس
زیبایی نسترن ، فریبایی یاس
لبخند ستاره ها ، درخشیدن ماه
زیباست ولی نه چون جمال عباس

* * * * *

عباس ، لبت ساغری از کوثر داشت
رخسار تو ، زیبایی پیغمبر داشت
پیشانی تو مـُــهر تولای حسین
بازوی تو ، رنگ بوسه ی حیدر داشت

یا حضرت عباس ! دلم را دریاب ....